Poręczyłem kredyt a znajomy nie spłaca kolejnych rat. Czy to oznacza, że będę zmuszony do spłacania za niego długu? Żona nic nie wie o moim poręczeniu – na pytanie klienta odpowiada specjalista Ośrodka Doradztwa z Warszawy.
Kwestię poręczenia regulują przepisy Kodeksu Cywilnego (art. 876 – 887). Poręczając kredyt zobowiązujemy się względem wierzyciela, spłacić za kredytobiorcę kredyt, gdyby kredytobiorca nie regulował swoich zobowiązań. Jeśli kredytobiorca uchyla się od spłaty to wierzyciel może dochodzić spłaty wierzytelności dowolnie, albo od głównego kredytobiorcy, albo od poręczyciela.
Roszczenie regresowe
Jedyne co może nasz klient uczynić, to zwrócić się z roszczeniem regresowym wobec kredytobiorcy o zwrot pieniędzy, które wpłacił na poczet zadłużenia. W tym celu należy wystąpić na drogę sądową z powództwa cywilnego.
Przy okazji warto wspomnieć, że decyzja o poręczeniu pożyczki wpływa na ocenę zdolności kredytowej poręczyciela, gdy będzie on chciał zaciągnąć kredyt. Dane poręczycieli są przetwarzane w Biurze Informacji Kredytowej. Pomimo że jesteśmy poręczycielami w instytucjach, w których chcielibyśmy starać się o kredyt dla siebie, będziemy traktowani jako osoby mające już kredyt.
Należy wiedzieć, że osobiste zabezpieczenie wierzytelności niesie ze sobą spore ryzyko, bowiem w przypadku niespłacenia kredytu przez dłużnika, całe zobowiązanie musi zostać uregulowane przez poręczyciela – i to z jego całego majątku.
Majątek wspólny i majątki odrębne małżonków
W ramach stosunków majątkowych małżonków, którzy podlegają ustrojowi wspólności ustawowej, funkcjonują: majątek wspólny i majątki odrębne każdego z małżonków.
Taki stan rzeczy przesądza, że umowa poręczenia, zawarta przez jednego z małżonków, może być zakwalifikowana albo jako czynność zarządu majątkiem wspólnym, albo jako czynność prawna dotycząca majątku odrębnego poręczyciela. Decydować o tym powinna treść umowy.
Jeżeli umowa poręczenia będzie przewidywała wprost odpowiedzialność poręczyciela z jego majątku odrębnego, albo nie regulując tej kwestii wyraźnie będzie zawierała postanowienia wskazujące na to, że zobowiązanie poręczyciela pozostaje w związku z jego majątkiem odrębnym, to nie będzie problemu z zakwalifikowaniem tej umowy.
Jeżeli natomiast umowa nie będzie zawierała wyraźnej deklaracji w tym względzie i brak będzie w jej treści przesłanek pozwalających na ustalenie jej związku z majątkiem odrębnym poręczyciela, to będzie wymagała z reguły uznania za czynność zarządu majątkiem wspólnym. Będzie tak w każdym razie w tych wszystkich wypadkach, gdy poręczyciel zobowiązując się do świadczenia nie dysponuje majątkiem odrębnym, albo gdy wysokość jego zobowiązania pozostaje w rażącej dysproporcji do wartości majątku odrębnego. W tych wypadkach oczywiste będzie, że wolą poręczyciela było wykorzystanie majątku wspólnego do spełnienia zobowiązania.
Podstawa prawna: Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1994 r. III CZP 182/93
Więcej >>>
