,,Mąż bez mojej wiedzy zaciągnął kilka pożyczek typu ,,chwilówka’’. O jego zobowiązaniach dowiedziałam się przypadkowo, gdy ze skrzynki wyciągnęłam wezwania do zapłaty. Nie wiem co mam zrobić, bowiem od dwóch tygodni wierzyciele nie przestają nękać nas telefonami. Mąż nie ma żadnych dochodów ani oszczędności. Od początku 2014 roku, nieprzerwanie przebywa na zasiłku dla bezrobotnych. Obawiam się, że cały ciężar długu, prędzej czy później spadnie na mnie. Proszę o pomoc.’’– pisze do Ośrodka, pani Joanna z Poznania.
Zgodnie z obowiązującym prawem, małżonkowie mają względem siebie takie same prawa i obowiązki. Ma to szczególne znaczenie w sytuacjach, w których dochodzi do zaciągnięcia zobowiązania przez jednego z nich. Zwłaszcza w przypadku długów o znacznej wartości, gdy konieczna jest zgoda współmałżonka.
Polskie prawo przewiduje pewne ograniczenie odpowiedzialności za długi niefrasobliwego małżonka. Zgodnie z art. 31 §1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego (KRiO) ,,z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków’’. Co do zasady, jeżeli małżonek zaciągnął zobowiązanie bez zgody drugiego małżonka, wierzyciel może żądać zaspokojenia tylko z majątku osobistego małżonka-dłużnika (tj. z wynagrodzenia za pracę lub z dochodów uzyskanych przez dłużnika z innej działalności zarobkowej – art. 41 §2. KRiO).
Jak przewiduje ustawodawca, małżonkowie odpowiadają solidarnie za dugi powstałe z powodu zaspokojenia zwykłych potrzeb rodziny, tj: wyżywienie, ubranie, mieszkanie, ochrona zdrowia, wychowanie dzieci itp. Z ważnych powodów sąd może na żądanie jednego z małżonków postanowić, że za powyższe zobowiązania odpowiedzialny jest tylko ten małżonek, który je zaciągnął (art. 30 §2).
Małżonek może przed sądem powołać się na tzw. ważne przesłanki, które przemawiają za odłączeniem go od odpowiedzialności. Do takich powodów zalicza się: lekkomyślność, rozrzutność, nieudolność męża czy żony.
źródło: Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy
