Klientce Ośrodka Doradztwa zmarł ojciec, który prawdopodobnie miał zawarte umowy kredytowe. Nie wiadomo, jakie i gdzie były zaciągane zobowiązania, nie można znaleźć żadnych dokumentów kredytowych. Spadkobierczyni nie wiedziała jak postąpić ze spadkiem – było mieszkanie do odziedziczenia, ale również kredyty. Klientka chciała dowiedzieć się jakie są zobowiązania zmarłego ojca, nie wiedziała jednak, od czego zacząć.
Niestety, ustalenie zobowiązań zmarłego nie jest łatwe. Aby uzyskać jakiekolwiek informacje w instytucjach finansowych należałoby najpierw nabyć spadek. W tym celu trzeba złożyć w sądzie rejonowym, właściwym dla ostatniego miejsca zamieszkania, wniosek o stwierdzenie nabycia spadku. Bez postanowienia sądu klientka i pozostali spadkobiercy nie mają umocowania do zaciągania informacji na temat zadłużenia w bankach i SKOK-ach.
Sąd przeprowadza rozprawę, na której powinni stawić się wszyscy, którzy mogą być uznani za spadkobierców. Jednak sąd nie wyda decyzji wcześniej niż sześć miesięcy od śmierci. Termin można skrócić, jeśli wszyscy prawdopodobni spadkobiercy złożą oświadczenie dotyczące odrzucenia lub przyjęcia spadku. Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku można również uzyskać u notariusza, jest to szybsze postępowanie niż przed sądem.
Źródłem informacji o ewentualnych zobowiązaniach mogą być przesyłane wyciągi z rachunków bankowych. A jeśli ich nie ma, warto zwrócić się instytucji np. ZUS czy US, jak również do pracodawcy zmarłego z zapytaniem, czy mają informacje na temat jego kont bankowych. Każda korespondencja, posiadane karty debetowe czy kredytowe mogą być wskazówką w poszukiwaniu zobowiązań. Pozostaje również zwrócenie się do banków czy SKOK-ów z zapytaniem, czy zmarły był ich klientem, jednak biorąc pod uwagę mnogość tych instytucji, będzie to wymagało sporo czasu i cierpliwości.
Klientka Ośrodka, nie znając dokładnej sytuacji finansowej ojca, postanowiła przyjąć spadek z dobrodziejstwem inwentarza, bowiem nie chce stracić mieszkania. Będzie odpowiadać za ewentualne długi maksymalnie do wartości mieszkania.
Podstawa prawna:
Art. 1025 – 1027 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. nr 16, poz. 93);
